Wstęp:
Instalacja systemu Windows 7, bo o tym wydaniu będzie mowa, wydawać by się mogło, że jest dość prosta, wręcz banalna i owszem tak jest, ale tylko dla ludzi dobrze obytych z komputerem. Niestety dla większości z nas na starcie jest to czynność nie do przeskoczenia a tylko dlatego, że boimy się nawet spróbować. A wręcz obawiając się o uszkodzenie, że coś pójdzie nie tak. Więc teraz zapraszam do lektury wszystkie osoby, które w najbliższym czasie planują instalację nowego system i jednak chciałby zrobić to same, lecz są pełni obaw.
Czynności przygotowawcze:
Zacznijmy od tego, że osoby instalujące Windows według tego artykułu muszą liczyć się z utratą wszystkich danych na dysku. W związku z tym wszystko to, co jest dla nich ważne, nagrywają sobie na płytki albo zgrywają na dysk przenośny, dysk flash itp. A także zapisują sobie hasła do komunikatorów oraz powinny wyeksportować ustawienia, oraz zakładki z przeglądarek. Natomiast osoby wykonując instalacje na nowym komputerze (bez systemu) lub na nowym dysku twardym mogą brać się za dalsze czytanie.
Aby zainstalować Windows 7, należy wcześniej upewnić się, że komputer spełnia wymagania sprzętowe:
1. procesor taktowany zegarem 1GHz lub szybszym
2. 1GB pamięci operacyjnej RAM (lub 2GB w przypadku specjalnej wersji 64-bitowej)
3. 16GB wolnej przestrzeni dyskowej (lub 20GB dla 64-bit)
4. napęd DVD
Uruchomienie instalatora:
Na tym etapie zaczniemy od uruchomienia instalatora. Czyli programu, który zajmie się wszystkimi czynnościami związanymi z instalacją takimi jak:
- przygotowaniem dysku
- skopiowaniem wszystkich niezbędnych plików na dysk
- uruchomieniem odpowiednich usług systemowych
- wykryciem hardware, (czyli sprzętu zamontowanego w komputerze np. karty graficznej) i zainstalowaniu do niego wszystkich niezbędnych sterowników.
W niektórych przypadkach może się zdarzyć sytuacja, w której nasz instalator niestety nie znajdzie odpowiedniego sterownika dla konkretnego urządzenia. W takim przypadku będziemy zmuszeni do wyszukania sobie w Internecie i zainstalowania go.
Żeby uruchomić instalator z płyty, musimy najpierw ustawić w biosie kolejność bootowania tak by komputer odczytywał najpierw z napędu CD/DVD. W tym celu uruchamiając komputer przyciskamy pulsacyjnie klawisz F2 lub DEL do momentu ukazania głównego menu w biosie przeważnie na niebieskim tle.
W przypadku biosu Award wchodzimy w opcje Advanced BIOS Features następnie, jako First Boot Device ustawiamy na CDROM, wciskamy F10, aby zapisać ustawienia Bios i potwierdzamy enterem.
Jeżeli posiadamy bios Phoenix, strzałkami w prawo przechodzimy do karty BOOT. Znajdziemy tam około 6-7 opcji, z których można bootować. Ustawiamy daną pozycję w górę przyciskiem F8, w dół F7. Robimy tak, aby CDROM znalazł się pierwszy. Zapisujemy ustawienie klawiszem F10 i potwierdzamy enterem.
W biosie AMI klawiszem kursora -> (strzałka w prawo) przechodzimy do sekcji BOOT i wybieramy Boot Device Priority, następnie w pozycji 1st Boot Device wybieramy CDROM i zapisujemy klawiszem F10.
Często jest możliwość wybrania napędów, z którego komputer ma się uruchomić klawiszem F11. Jeżeli mamy taką możliwość to w przypadku jego użycia ukaże nam się okienko, w którym wybieramy CDROM.
Więcej na temat biosu możemy się dowiedzieć na http://pl.wikipedia.org/wiki/BIOS .
W obecnych komputerach coraz częściej możemy spotkać EFI bios. W skrócie bez technicznego wgłębiania się to taki bios z interfejsem graficznym, w którym można sobie wszystko wyklikać myszką. Więcej na ten temat możemy poczytać na http://pl.wikipedia.org/wiki/Unified_Extensible_Firmware_Interface
Teraz wystarczy tylko włożyć płytę z Windowsem do napędu i uruchomić ponownie komputer,.po chwili na ekranie ukaże nam się wyświetlony komunikat informujący, że naciśniecie dowolnego klawisza, spowoduje rozruch z płyty, naciskamy dowolny klawisz i zaczyna się proces instalacji.
Przygotowanie dysku:
Pierwsze okienko, jakie wyświetli nam kreator instalacji jest wyborem języka instalacji i klawiatury, wybieramy odpowiedni dla nas i przechodzimy dalej.
Następnie potwierdzamy przycisk „Zainstaluj teraz” kreator przenosi nas do części, w której wyświetlone są warunki licencyjne. Akceptujemy je i wybieramy dalej. Następnym krokiem jest wybór typu instalacji, w naszym przypadku wybieramy „Niestandardowa (zaawansowane)”.
Teraz zabieramy się za partycjonowanie dysku, czyli zajmiemy się dość istotną czynnością. Jest to nic innego jak podział naszego dysku na części. Tej czynności warto poświęcić troszkę więcej czasu, gdyż prawidłowy podział pomoże nam w przyszłości utrzymać porządek na dysku. Dzięki temu nasz system będzie szybki i stabilny oraz mniej awaryjny. Pomoże też to nam utrzymać go na bardzo długo w dobrej kondycji.
Kupując nowy komputer ze sklepu, najczęściej spotykamy dysk niepodzielony lub mający dwie partycje. Ja proponuje podzielić go na trzy części. Na pierwszej zainstalujemy nasz system oraz będziemy instalować sterowniki, kodeki, poprawki do systemu i na tym właściwie skończymy. Druga posłuży nam do programów użytkowych (komunikatory, odtwarzacze do filmów, odtwarzacze do muzyki, programy graficzne, programy biurowe itd.). Na trzeciej będziemy trzymać praktycznie same dane, filmy, muzyka, dokumenty itd. Tutaj instalujemy także gry. Gdy już ustaliliśmy, co będziemy przechowywać na poszczególnych częściach, musimy teraz zadecydować, jakie pojemności przydzielić. Tak, aby były one optymalne tzn. żeby za bardzo nie marnować wolnego miejsca oraz żeby tego miejsca nam nie zabrakło w przyszłości. Moja propozycja to dla pierwszej części 50GB, drugiej 30GB dla trzeciej dajemy resztę wolnej przestrzeni.
Jeszcze mam tutaj bardzo ważną uwagę do tej części. Ponieważ z moich obserwacji zauważyłem, że większość z nas zapisuje wszystko do folderu ‘Moje dokumenty” zwracam UWAGĘ, że w tym przypadku jest to niedopuszczalne. Dla własnego dobra każdy musi się oduczyć tego złego nawyku. Zaznaczam także, że, nie ma sensu dysk dzielić na bardzo wiele części, dalszy porządek utrzymujemy poprzez tworzenie i segregację katalogów. Trzymając się tej zasady w przyszłości, możemy uniknąć wiele nieprzyjemnych konsekwencji jak np. utratę ważnych dokumentów wskutek awarii systemu.
Wiedząc już jak zagospodarować miejscem na dysku, usuwamy dotychczasowe i tworzymy nowe partycje podstawowe. Formatujemy je wybierając system plików ntfs.
Instalownie systemu:
Ten etap odbywa się w pełni automatycznie bez naszej ingerencji. Instalator wykona wszystkie czynności niezbędne do zainstalowania naszego systemu na dysk. Tutaj należy pamiętać przy ponownym uruchomieniu komputera o przestawieniu kolejności bootowania w biosie, z CD/DVD na HDD.
Wstępna konfiguracja:
Jest to ostatni etap naszej instalacji. Teraz przyszło nam ustawić nazwę użytkownika, nazwę komputera oraz hasło dla swojego konta. Następnie wpisujemy klucz produktu. W kolejnym kroku wybieramy opcję „Użyj ustawień zalecanych”. Ustawiamy strefę czasową oraz skorygujemy czas i datę. Ostatnim naszym wyborem jest ustalenie typu naszej sieci, w przypadku sieci LAN wybieramy „Sieć domowa”. Pozostało nam tylko poczekać na dokończenie instalacji i możemy zacząć korzystać ze systemu.
